امروز در پاکت می نویسم:
از آنجا که گرانی بی حد و وصف دامان مملکت ما را نخ کش کرده، تصمیم گرفتم در همین دوران دانشجویی
با کمی خلاقیت و خوش فکری، و البته کمی موقت از راه دیگری هم کسب درآمد کنم، " آموزش رانندگی"!
البته شاید منظر کلام، کمی عجیب باشد؛ اما در هر صورت بد نیست! که خوب هم هست!
همین که می توانم از حداقل ترین استعدادم نصیبی عاید خود کنم جای شکر را همچنان باقی می گذارد!
اگر چه هنوز اوضاع در باب رضایتِ قطع نیست ولی در هر صورت دو کارآموز جذب شده، از نحوه ی آموزشم
کمال رضایت را دارند. خوشحالم که با حوصله بودنم،
آن هم در حد و اندازه های حضرت عیوب خریدارانی هر چند خرد، اما دارد :)
چهارشنبه و پنج شنبه این هفته را به دانشگاه، آموزش رانندگی
و دیدار مادربررگ و پدربزرگم در باغ بهشت اختصاص دادم.
آذرم اما، با صبوری تا عصر جمعه منتظر دیدار شیرین مان زیر باران زیبای بهاری ماند .
مثل همیشه زیبا، آراسته و خندان سوار ماشین شد .
ذوق بی نهایتش از دیدار، چنان حال دلم را توان می بخشد که جای تعریف ندارد!
خصوصی است! اصلا حس ناب گفتن و نوشتن ندارد!
مقصد، سد زیبای شهناز (اکباتان) بود؛ شلوغی مسیر را پیش بینی کرده بودیم. سدِ بزرگِ شهر همیشه یکی از
مقاصد همشهریان مان برای گذرانِ وقت در تعطیلات بوده و هست.
کمی آنطرف تر از خود سد، ساحلی ساختگی پذیرای خلوت مان شده!پاتوقی که خاطره ها ثبت خواهد کرد .
رفتیم و نشستیم، زیر باران، گفتیم و خندیدیم؛ آن هم بلند بلند .
رها و فارغ از تمام غوغاهای جهان؛ حتی ساعتی خرد کنارش بودن را هم به هر چیزی برتری میدهم .
چنانی که عصر دلگیر جمعه را با حضورش، برایم آرام ترین ساعت سال می کند .
حس ناب است و بگذارید نگویم!
امشب با عمویم صحبتی طولانی برای هدفی طولانی داشتم؛ امیدوارم به آخر برسد؛ هم او بشود آن که باید، و هم من .
چرا که نیت خیر است .
ساعتی مانده به اذان صبح، روزه گرفتن می چسبد این روزها .
این روزها که کمی تلخ است، اما بانوی پاییزیِ من طعمی به همین تلخی زده که شیرین شده به کام دلم .
تلخی و شیرینی زندگیِ این روزهایم، صحنه ای پارادوکسیکال از تئاتری به نام تقدیر و تلاش است .
تلاش با من است و تقدیرم با خدایم . امیدوارم تقدیرم بشود خواسته ام .
وقت فکر کردن است، نقطه ای میگذارم از جنس تفکر، برای بریدن عرایضم .
"امیرمحمدحسینی"
درباره این سایت